اندوه از مهاجرت جوانان
- مجموعه: اخبار اجتماعی
- تاریخ انتشار : دوشنبه, 03 ارديبهشت 1403 10:35
روزنامه شرق نوشت: چند روز پیش «ژاله آموزگار» در نشستی که برای یادبود دهمین سالگرد درگذشت دکتر محمدابراهیم باستانی‌پاریزی برگزار شده بود، حضور داشت؛ اما آنچه سخنان او را این‌بار متفاوت کرد، بغض و اندوه او از این میزان مهاجرت جوانان است. او در بخشی از سخنانش که در خبرآنلاین منتشر شده است، گفت: «دلم می‌گیرد وقتی می‌بینم بهترین جوانان سرزمین من، به دلایلی که من و شما خوب می‌دانیم، شتابان راهی غرب‌اند و غربت و دیگر خاطره‌ای برای آیندگان این سرزمین بر جای نمی‌گذارند. نسیم‌ها دل‌شان از این سرزمین می‌گیرد و گون‌ها بسته‌پا با حسرت به کوچ آنها می‌نگرند! کاش این‌طور نبود و کاش این‌طور نباشد.
کاش مادرانه و پدرانه می‌توانستیم آنها را در آغوش خود جای دهیم و شیره جان‌مان را تقدیم آنها کنیم و در این خاک نگه‌شان داریم تا آنها هم مانند امثال باستانی‌پاریزی خاطره‌ساز این آب و خاک شوند. جوانان عزیز با تمام وجودم درک‌تان می‌کنم و افسوس می‌خورم». او همچنین ادامه داد: «ما بد یا خوب، بجا یا نابجا با تجلیل از بزرگان مرتب در حال تجدید خاطراتی از آنها هستیم. برای اینکه کسی تبدیل به خاطرات دلپذیر بشود و به‌حق، نه تشریفاتی و فرمایشی در مقام تجلیل قرار بگیرد، باید شرایطی داشته باشد و خدمتی انجام دهد؛ اثری بر جای بگذارد و خودی نشان دهد. آیا شما جوانان عزیز خاطره به جای خواهید گذاشت؟ کاری درخور می‌کنید که نسل بعد از شما بتواند تجلیل‌تان کند؟».
چندی پیش سیدرضا صالحی‌امیری، وزیر پیشین فرهنگ، گفته بود: «براساس آخرین نظرسنجی‌ها، تمایل مردم به مهاجرت به ۶۰ درصد رسیده و تمایل به مهاجرت در دانشجویان در سال ۱۴۰۱ به ۶۷ درصد رسیده است. ۶۰ درصد اشاره‌شده صالحی‌امیری معادل ۴۸ میلیون نفر است! روایت صالحی‌امیری را می‌بینید و می‌شنوید».
از سویی دیگر به نظر می‌رسد موج مهاجرت به دانش‌آموزان رسیده است. فرشاد فتوت، معاون امور ارتباطات صندوق نوآوری و شکوفایی، با اشاره به برگزاری برنامه راهیان پیشرفت برای دانش‌آموزان گفت: «اردوهای پیشرفت را در صندوق نوآوری و شکوفایی آغاز کردیم، دانش‌آموزان اکنون در لبه پرتگاه مهاجرت قرار دارند و خانواده‌ها از اکنون در حال بستن چمدان برای رفتن آنها از کشور هستند؛ اما تجربه نشان داده است وقتی از اتفاقات خوب مانند توسعه کشور آگاه می‌شوند، تمایل آنها برای ماندن در کشور افزایش می‌یابد؛ چون می‌دانند بعد از دانشگاه امکان رشد و شکوفایی برای آنها وجود دارد».
